نویسنده: دکتر فرزاد مریخ بیات

مهمترین روشهای "جراحی تنگی کانال نخاعی"+ نتایج و عوارض بعد 

 
آیا جراحی تنگی کانال نخاعی تنها راه است؟ تنگی کانال نخاعی به وضعیتی گفته می‌شود که فضای داخل مهره‌های کمری برای انتقال نخاع تنگ می‌شوند و این موضوع می‌تواند به نخاع بسیار بسیار زیادی را وارد کند. پزشکان قبل از تجویز جراحی، سایر روش‌های غیر تهاجمی را امتحان می‌کنند. تجویز داروهای مسکن و تغییر سبک زندگی و همچنین انجام ورزش و فیزیوتراپی منظم باعث می‌شود تا استنوز کانال نخاعی و عوارض آن به مرور زمان کاهش پیدا کنند. 
با این حال اگر هر یک از این روش‌های درمانی پاسخ دهی مناسبی نداشتند، می‌توان از روش جراحی کمک گرفت. درمان‌های جراحی برای تنگی نخاع دارای روش‌های مختلفی هستند و بسته به نیاز بیمار، امکانات موجود در بیمارستان و همچنین نظر بهترین دکتر برای عمل دیسک کمر می‌توان هر کدام از این روش‌های جراحی را انتخاب نمود. در ادامه قصد داریم شما را با دکتر خوب برای تنگی کانال نخاع آشنا کنیم.
 
مهمترین روشهای
 
 

آنچه باید قبل از جراحی تنگی کانال نخاعی بدانیم: تنگی در کانال علل و علایم

پیش از آنکه درباره‌ جراحی تنگی کانال نخاعی صحبت کنیم, لازم است بدانیم استنوز مجرای نخاعی چیست و علل بروز آن شامل چه مواردی می‌باشد و علائم بروز این بیماری در فردی بیمار چه تظاهراتی خواهد داشت؟ تنگی مجرای نخاعی که به انگلیسی  Spinal Stenosis نامیده می‌شود زمانی رخ می‌دهد که یک یا تعدادی از سوراخ‌های استخوانی ستون مهره‌ها شروع به باریک شدن کند و در نتیجه فضای عبور اعصاب نخاعی و یا طناب نخاعی را کاهش دهند. 
این فرآیند کاهش فضای اعصاب نخاعی که می‌تواند دریک کانال نخاعی و یا در فورامن‌ها و سوراخ‌هایی که اعصاب نخاعی از آن خارج می‌گردند, رخ دهد. با عنوان استنوز کانال نخاع و یا عنوان انگلیسی خود Spinal Stenosis شناخته می‌شود. علل متنوعی برای استنوز کانال در نخاع وجود دارد که این علل می‌توانند ناشی از بیماری‌ها و سایر عوامل اکتسابی و یا به صورت وراثتی و مادرزادی باشند. 
حالا این نیز متناسب با میزان باریک شدن این فضا در ناحیه کانال نخاعی و سوراخ‌های اعصاب نخاعی می‌باشد. به طوری که هرچه تنگ شدگی فضا بیشتر باشد، آنگاه عصب نخاعی و یا خود طناب نخاعی بیشتر تحت فشار قرار گرفته و همین امر منجر به افزایش علائم آن به صورت کرختی, سوزن سوزن شدن و همچنین درد شدید و ضعف حرکتی می‌گردد. 
حالا روش جراحی برای تنگی مجرای نخاعی چیست؟ همان‌طور که گفته شد استنوز مجرای نخاعی که می‌تواند در حد فورامن‌ها و سوراخ‌های اعصاب نخاعی و یا به صورت استنوز کانال در نخاع همراه با فشار بر طناب نخاعی رخ دهد. با ایجاد فشار مضاعف بر روی اعصاب و طناب عصبی می‌تواند منجر به درد در ناحیه گردن و یا کمر گردد و همچنین بر فعالیت‌های روزانه فرد تاثیر منفی مشخصی بگذارد. 
حقیقت این است که علائم استنوز کانال در نخاع عمدتا در مراحل بالا خود را نشان می‌دهند. عمده این بیماری در موارد خفیف تا متوسط بدون علامت می‌باشد و گهگاهی خود را با کرخت شدن سر انگشتان دست و پا نشان می‌دهد. با این وجود, برخی از مهم‌ترین علائمی که می‌تواند نشان‌دهنده بیماری تنگی کانال در نخاع در افراد باشد، عبارتند از: 
  • احساس درد شدید در اندام تحتانی، شامل باسن یا باتک، ساق پا و کف پا که عمدتا با ایستادن شدت می‌گیرد.
  • درد ارجاعی، که به یک یا هر دو پا منتشر می‌گردد و به عنوان درد سیاتیک یاد می‌شود. 
  • درد شدید در اندام تحتانی، که عمدتا با نشستن و دراز کشیدن و همچنین خم شدن به سمت جلو بهبود نسبی پیدا می‌کند. 
  • ضعف شدید در ناحیه پاها و احساس کرختی و گز گز شدن و کمردردهای شدید روزانه که عمدتا با ایستادن روی پا و فعالیت تشدید می‌یابد. 
  • افزایش موارد گرفتگی عضلات ساق پا در هنگام حرکت و راه رفتن، ضعف عضلات پا، کاهش حس در کف پا و ساق پا و گهگاهی بی حسی کامل.
  • از دست دادن عملکرد عصبی در نواحی برخی خاص 
  • بی حسی در ناحیه مغز که عموما نادر بوده و به طور معمول رخ نمی‌دهد. 
نکته بسیار مهم در مورد علائمی که گفته شد این است که علائم استنوز مجرای نخاعی در افراد مختلف متفاوت می‌باشد. لذا مهم‌ترین کار در بروز هر یک از علائم مراجعه به پزشک متخصص برای دریافت مشورت و تشخیص قطعی بیماری و ارائه درمان می‌باشد. پیشتر گفته شد استنوز کانال در نخاع علل متفاوتی نیز دارد که برخی از مهم‌ترین علت‌های استنوز مجرای نخاعی عبارتند از:
  • آسیب ستون فقرات  
  • دژنراسیون و تخریب دیسک ستون مهره‌ها کمری و کانال نخاعی 
  • افزایش ضخامت ربات‌های بین ستون مهره‌ها
در ادامه به توضیح برخی از این علل مهم و جراحی برای استنوز کانال در نخاع خواهیم پرداخت.
  • تنگی مجرای نخاعی به علت آرتروز: حقیقت این است که ستون مهره‌ها توسط غضروفی صاف به یکدیگر متصل شده است که به آن دیسک گفته می‌شود. زمانی که غضروف بین ستون مهره‌ها یا همان دیسک غروفی دچار تحلیل می‌گردد و سایش استخوان‌های ستون مهره بر یکدیگر افزایش پیدا می‌کند که می‌تواند منجر به بروز تشکیل ترکیباتی مانند خار استخوانی شود. 

این ساختارها که به عنوان استیوفیت شناخته می‌شوند به طور کلی می‌تواند منجر به تنگ‌تر شدن کانال نخاعی و فشار بر روی طناب نخاعی و بعضا اعصاب نخاعی گردن است.  این علایم در صورت تشدید منجر به جراحی برای استنوز کانال در نخاع می‌گردد.

  • تخریب دیسک‌ها: به طور کلی با افزایش سن دیسک‌هاکه حاوی مقادیر بالای آب هستند, آب خود را از دست داده و آهسته آهسته صاف می‌شوند. از طرف دیگر سوراخ بین مهره‌ها که محل عبور اعصاب بین نقاط می‌باشد نیز باریک تر می‌گردد.

در نتیجه بروز اتفاق دیسک خانم  بیشتر ممکن است دچار بیرون زدگی و فتق گردند و برروی کانال نخاعی شامل عصب و طناب نخاعی فشار وارد کنند و همچنین اعصاب نخاعی که از سوراخ های بین مهره ای عبور می‌کنند را مورد فشار قرار دهد. در چنین مواردی به طور معمول چنانچه بیماری شدت یابد لازم  است که جراحی برای استنوز مجرای نخاعی با جاگذاری پروتز های دیسک صورت پذیرد. 

  • استنوز کانال نخاع به علت افزایش ضخامت رباط‌های کننده و خالی: حقیقت این است که ستون مهره‌ها دارای رباط‌ها می‌باشد که آنها را در برگرفته اند. این ربات ها در طول زمان ضخیم‌تر می‌گردند و بافت‌شان و الاستیسیته  یا به عبارت دیگر انعطاف‌پذیری‌شان را از دست داده و سخت تر مانند استخوان می‌شود. 
این سخت‌تر شدن و کاهش انعطاف پذیری می‌تواند فشار مضاعفی بر طناب نخاعی وارد کند. با افزایش این فشار استنوز کانال در نخاع رخ می‌دهد و علائم استنوز مجرای نخاعی در فرد ظهور پیدا می‌کند. البته علل متنوع دیگری نیز وجود دارند که می‌تواند منجر به تنگی فعالیت‌های روزانه با این وجود این شروع چندانی ندارند.‌ شایع‌ترین علل مواردی می‌باشند که پیشتر گفته شد.
 

روشهای تشخیصی قبل از جراحی تنگی کانال نخاعی

زمانی که صحبت از روش‌های تشخیص تنگی مجرای نخاعی کمر و گردن می‌شود, مهم‌ترین روش تشخیصی استفاده از تکنیک‌های تصویر‌برداری می‌باشد. حقیقت این است که مؤلفه‌ی اصلی کمک کننده برای تشخیص استنوز مجرای نخاعی کمر و گردن علائم بیماری می‌باشد که پیشتر اشاره شد. 
با این وجود استفاده از روش‌های تصویربرداری مانند سی تی اسکن و همچنین ام آر آی، می‌تواند در تشخیص نیاز به جراحی برای تنگی مجرای نخاعی کمر و گردن بسیار کمک کننده باشد. معمولا این روش‌ها تشخیصی پس از مشاهده علائم استنوز مجرای نخاعی کمر و یا گردن، توسط پزشک برای قطعی شدن تشخیص و اطمینان حاصل کردن از درستی تشخیص برای بیمار تجویز می‌گردد. 
روش های تصویر برداری با خطای بسیار اندک پزشک را از وجود تنگی مجرای نخاعی کمر یا گردن و یا عدم وجود آن مطمئن می‌سازد. به همین جهت این روش‌های تشخیصی همیشه به عنوان بهترین روش‌های شناسایی بیماری ستون مهره‌ها توسط پزشکان مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این وجود گاهی موارد چنان تشخیص مسجل می‌باشد که این روش‌های تشخیصی برای تشخیص بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
 استفاده از سونوگرافی برای تشخیص نیاز به جراحی برای استنوز مجرای نخاعی و وجود آن جایگاهی ندارد. همچنین بسیاری از آزمایشات مانند آزمایشات خون و ادرار، در بیماری تنگی مجرای نخاعی تغییر خاصی نمی‌کند، به همین جهت آزمایشگاه است و سونوگرافی روش‌های تشخیصی مناسبی برای شناسایی استنوز کانال نخاعی کمر و گردن نمی‌باشد.
 

روشهای جراحی تنگی کانال نخاعی

جراحی تنگی کانال نخاعی: 

درمان استنوز کانال نخاع با استفاده از روش جراحی تقریبا برای پنج تا ده و نیم درصد بیماران توصیه می‌شود. این بیماران معمولا افرادی هستند که دچار درجات شدید تنگی در کانال می‌باشند و با استفاده از داروهای رایج برای درمان و بهبود استنوز کانال نخاع و استراحت بهبود نیافت.در چنین مواردی استفاده از اعمال جراحی مختلف می‌تواند منجر به بهبود فرد شود یک روش جراحی برای استنوز مجرای نخاعی متناسب با علت بروز تنگی می‌باشد.
به طور کلی چنانچه علت بروز تنگی در کانال ، آرتروز باشد در روش جراحی قطعات مستوفی از کانال نخاعی خارج شود تا فشار ناشی از استنوز کانال نخاع برطرف گردد.این روش جراحی می‌تواند به وسیله آن روز خوب که در واقع دو وسیله برای کاهش عوارض ناشی از جراحی می‌باشد, صورت پذیرد یا بدون استفاده از ویندوز خوب است که انجام گردد.
چنانچه علت تنگی در کانال فتق دیسک های مهره باشد، روش‌های جراحی متنوعی برای بیمار توصیه می‌شود که برخی از مهم‌ترین این روش‌ها برای جراحی دیسک عبارتند از:
  • جراحی لامینوتومی
  • جراحی دیسککتومی
  • جراحی دیسک مصنوعی
  • جراحی آندوسکوپی دیسک
در ادامه انواع روش‌های جراحی برای استنوز مجرای نخاعی خاص موارد فتق دیسک و سپس روش‌های انحصاری برای جراحی برای استنوز مجرای نخاعی گفته خواهد شد.
  • جراحی لامینوتومی: در این روش جراحی تنگی کانال نخاعی، سوراخی در ناحیه استخوانی ستون مهره‌های کمری که به آن لامینا گفته می‌شود ایجاد می‌شود و جراح با استفاده از این سوراخ فشار وارد شده بر روی نخاع و اعصاب را کاهش می‌دهد. در این روش نیازی به جای‌گذاری هیچ فلزی از جمله پلاتین نیست و صرفا لازم است یک سوراخ و یا یک برش بر روی استخوان لامینای ستون مهره‌ها صورت گیرد تا فشار عصبی ناشی از فتق دیسک مهره‌ی کمری بر روی اعصاب به شدت کاهش پیدا کند. 

این روش جراحی اعصاب .و ستون مهره‌ها چنانچه با یک سوراخ یا صرفا برش بخشی از لامینای استخوا ستن مهره کمر همراه باشد با عنوان لامینوتومی و اگر که بخش استخوان لامینای ستونم مهره‌ی کمری را به طور کامل جدا کنند لامینکتومی گفته می‌شود.

  • جراحی دیسککتومی: همانطور که از اسم این جراحی پیدا می‌باشد. در این روش جراحی دیسک کمر بدون پلاتین تنها،کافی است پزشک بخشی از دیسک مهره‌های کمری یا کل آن را که برروی ستون عصبی فشار ایجاد می‌کند، بردارد در این صورت فشار از روی ستون مهره‌ها و کانال عصبی برداشته شده و درد بیمار بهبود پیدا می‌کند. 

این روش مقادیری تهاجمی می‌باشد. چرا که ممکن است به بافت عصبی نیز آسیب وارد شود. امروزه این جراحی دیسککتومی به صورت مینیاتوری است که با وسایل بسیار ظریف و برش های بسیار کوچک انجام می‌پذیرد که می‌توانند شانس بهبود بیماری و عوارض را به شدت کاهش دهد. 

  • جراحی آندوسکوپی دیسک کمر: در این روش جراحی دیسک کمر بدون پلاتین، عوارضی مانند عفونت و خونریزی های شدید درون شدت کاهش یافته است. در این روش با استفاده از یک وسیله‌ی دوربین مانند، به نام آندوسکوپ، دیسک مهره‌ی کمر به صورت نسبی یا کامل برداشته می‌شود تا فشار بر روی اعصاب نخاعی کاهش یابد. 

همانطور که گفته شد این روش یکی از جدیدترین روش‌های جراحی می‌باشد که معمولا در کشورهای پیشرفته صورت می‌پذیرد و در عوض مدت زمان نقاهت آن به شدت کاهش می‌یابد و عوارض خونریزی، عفونت و بسیاری عوارض دیگر در آن بسیار کمتر است.

  • جراحی دیسک مصنوعی: آنچه عمدتا به عنوان جراحی دیسک کمر با پلاتین شناخته می‌شود همین روش جراحی می‌باشد. گرچه این روش جراحی برای استنوز کانال در نخاع می‌تواند به صورت جراحی دیسک کمر بدون پلاتینی صورت پذیرد. در این روش جراحی لازم است بیمار تحت بیهوشی قرار گیرد. این روش برای مواردی مانند: زمانی که مشکل فقط در یکی از دیسک‌های ناحیه کمری می‌باشد، مناسب است و بطور کلی چنانچه بیش از یک دیسک مهره دچار گرفتاری شده باشد یا بیماری زمینه‌ای مانند آرتریت و پوکی استخوان در فرد وجود داشته باشد. 
این جراحی به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. در این روش برشی ایجاد می‌شود و دیسک به طور کامل برداشته شده و دیسک سالم از جنس فلز مانند پلاتین و یا حتی پلاستیک جایگزین می‌شود تا بتواند همان دیسک بین مهره‌ای عمل کند. بنابر این، این روش که به عنوان جراحی دیسک کمر با پلاتین شناخته می‌شود, می‌تواند به صورت جراحی دیسک کمر بدون پلاتین و با پروتز‌های مهره‌ای مصنوعی از جنس پلاستیک صورت پذیرد.
اما برخی از روش‌های اختصاصی جراحی تنگی کانال نخاعی عبارتند از:
  • روش جراحی فورامینوتومی
  • فیکسوتومی داخلی
  • روش همجوشی میانی کمری قدامی
  • روش هم‌جوشی میان کمری خلفی
  • همجوشی میان کمری جانبی
  • همجوشی ابزاری
در ادامه به توضیح این روش‌ها می‌پردازیم:
  • روش جراحی فورامینوتومی: در این روش جراحی برای تنگی مجرای نخاع با جراحی با استفاده از وسایل خاص جراحی، مسیر استخوانی خروج اعصاب از طناب نخاعی از میان سوراخ بین مهره‌ای و فورامین بزرگ‌تر شده و گشاد می‌گردد. این عمل جراحی عمدتا در کنار لامینوکتومی و یا لامینوتومی انجام می‌شود تا فضای مورد نیاز برای بهبود استنوز کانال نخاع میسر شود. 
  • فیکسوتومی داخلی: یکی از روش‌های جراحی برای تنگی مجرای نخاعی به ویژه در بیماران مبتلا به آرتروز می‌باشد که در این روش بخشی از مفصل استخوانی که رشد زیادی کرده است و استیوفیت یا خاراستخوانی ایجاد کرده است، از درون ستون مهره‌ها جدا و از کانال نخاعی خارج می‌شود. 
  • روش همجوشی میانی کمری قدامی: در این روش مشابه روش لامینوکتومی با جای‌گذاری دیسک مهره‌ای یا پروتز، می‌باشد. استخوانی که منجر به آسیب و تنگی در کانال شده است از درون ستون مهره‌ها خارج می‌شود و یک ساختار مصنوعی از جنس استخوان بد خود فرد، فلز و یا سایر ترکیبات دیگر به جای آن قرار داده می‌شود. 

این ساختار در ادامه به استخوان ستون مهرها فیکس می‌گردد تا فرایند همجوشی با مهره‌های مجاور را ایجاد نماید. به علت آن که محل ورود در این جراحی از ناحیه‌ی شکم می‌باشد. به این روش جراحی برای استنوز کانال در نخاع همجوشی میان کمری از نوع قدامی گفته می‌شود.

  • روش هم‌جوشی میان کمری خلفی: این همجوشی مانند همجوشی قبلی می‌باشد که در آن با حذف دیسک و یا استخوان که منجر به ایجاد تنگی در کانال شده است و جایگزینی آن با یک ساختار مصنوعی یا طبیعی مانند استخوان یا ساختار فلز مانند پلاتین فرایند همجوشی استخوانی صورت می‌گیرد. با این تفاوت که در این روش محل ورود ما نه از شکم بلکه از ناحیه کمر می‌باشد. 
  • همجوشی میان کمری جانبی: این روش همجوشی مانند روش جراحی همجوشی میان کمری خلفی می‌باشد و تفاوت خاصی با آن ندارد. در این روش نیز از ناحیه کمر وارد شده دیسک تخریب شده و یا استخوان تخریب شده خارج می‌گردد و به جای آن یک استخوان مصنوعی یک فلز یا پروتز دیگر قرار می‌گیرد و عمل هم روی آن انجام می‌شود با این تفاوت که این روش برخلاف روش میانه کمری خلفی دو طرفه نمی‌باشد و تنها در یک سمت ستون مهره‌ها صورت می‌پذیرد.
  • همجوشی ابزاری: این روش همجوشی مانند سایر روش‌های جراحی قبلی می‌باشد با این تفاوت که با استفاده از وسایل ویژه جراحی مانند قلاب, پیچ و غیره، پایداری ساختار همجوشی افزایش پیدا می‌کند. همانطور که مطالعه شد و توضیح داده شد, روش‌های متنوعی برای جراحی تنگی نخاعی وجود دارد که برای هر فرد کاربرد خاص خود را دارند. از این جهت مراجعه به پزشک متخصص جهت تشخیص بیماری تنگی در کانال و اتخاذ بهترین روش درمانی امری ضروری و لازم است.
 

نتایج و عوارض بعد از جراحی تنگی کانال نخاعی

زمانی که صحبت از عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی می‌شود, حقیقت این است که بر اساس محل درگیری، عوارض تنگی در کانال می‌تواند متفاوت باشد. نکته جالب دیگر این است که بسیاری از بیماران تنگی در کانال در گردن و کمر را همراه با یکدیگر تجربه می‌کنند لذا عوارض ناشی از تغییر کانال نخاعی گردنی و کمری هر دوی آن‌ها در این افراد بروز پیدا می‌کند. 
به طور معمول عوارض تنگی در کانال در افرادی بروز پیدا می‌کند که به مدت طولانی به علائم ناشی از درد کمر و تنگی در کانال بی تفاوت بوده و اقدامی برای درمان آن نکرده اند. عمده این عوارض به صورت تشدید علائم ناشی از تنگی در کانال می‌باشد. با این حال دوعارضه آن فلج نسبی دست در تنگی در کانال گردنی و فلج ناحیه پا، اندام تحتانی و بی اختیاری ادراری و مدفوعی در تنگی در کانال کمری می‌باشد. 
در صورت بروز هر کدام از موارد زیر جراحی برای تنگی مجرای نخاعی برای فرد یک مورد اورژانسی می‌باشد که می‌بایست در سریع‌ترین زمان ممکن صورت پذیرد چرا که در صورت بی‌توجهی و عدم درمان با آسیب دائمی نخاع و به احتمال زیاد فلج کامل فرد از ناحیه گردن و یا کمر به پایین همراه خواهد بود. از این جهت بسیار مهم است که علائم تنگی در کانال شناخته شود تا از بروز عوارض استنوز کانال نخاع جلوگیری کرد. 
همانطور که گفته شد در صورت شناسایی تنگی در کانال و درمان به موقع آن، این بیماری به راحتی درمان‌پذیر خواهد بود, در حالی که زمانی که عوارض آن مانند بی‌اختیاری ادرار و بی حسی و اختلال در حرکت در دست و پا رخ دهد معمولا شانس بهبودی فرد به مقدار بسیار بالایی کاهش پیدا کند.
همانطور که پیش‌تر گفته شد یکی از روش‌های درمانی تنگی در کانال ، جراحی می‌باشد. با این وجود جراحی تنها برای ۵ تا ۶ درصد افراد مبتلا به استنوز کانال نخاع صورت می‌پذیرد. چرا که روش جراحی یک روش بسیار تهاجمی می‌باشد و علی‌رغم آن که توسط پزشکان متخصص و متبحر صورت می‌پذیرد می‌تواند عوارض متعددی بعد از جراحی برای استنوز کانال در نخاع رخ دهد. برخی از مهم‌ترین این عوارض عبارتند از: 
  • خونریزی
  • عدم ادغام شدن مهره‌ها
  • عفونت
  • ترومبوز وریدی عمقی
  • شکستگی پیچ و مهره
  • رد پیوند
  • سندرم گذرا
  • درد مداوم
در ادامه به برخی ازعوارض بعد از جراحی تنگی کانال نخاعی اشاره خواهیم کرد. 
  • عدم ادغام شدن مهره‌ها: حقیقت این است که بعد از عمل استنوز کانال نخاع ممکن است مهره‌ها با یکدیگر ادغام نشوند و بهبود به آن صورت که انتظارش می‌رود صورت نپذیرد. به طور کلی عدم جوش خوردن مهره‌ها در افرادی که دچار پوکی استخوان و چاقی و اضافه وزن هستند شایع می‌باشد. همچنین سیگار کشیدن می‌تواند از بهبودی و هم جوشی مهره‌ها جلوگیری کند. 

به همین دلیل تجربه نشان داده است که عمل جراحی برای تنگی مجرای نخاعی در افرادی که وزن کمی دارند و دچار بیماری پوکی استخوان نیستند و از مواد مخدر و سیگار استفاده نمی‌کنند نسبت به افرادی که اضافه وزن دارند و یا دچار پوکی استخوان می‌باشند و از زمان جوانی سیگار می‌کشیده‌اند، بسیار بیشتر می‌باشد.

  • ترومبوز وریدی عمقی: یکی از بیماری‌های خطرناک و کشنده می‌باشد که در کلیه افرادی که تحت اعمال جراحی سنگین قرار می‌گیرند، شانس بروز دارد. در این بیماری، لخته های خونی در رگ‌های اندام تحتانی تشکیل می‌شود که می‌تواند به سمت عروق ریه و قلب حرکت کند و منجر به ایست قلبی گردد. 

به همین جهت است که ترخیص هرچه زودتر بیمار و توصیه به حرکت کردن بعد از کلی اعمال جراحی سنگین منجمله عمل جراحی برای تنگی مجرای نخاع می‌تواند از شانس بروز ترومبوز وریدی عمقی جلوگیری کند. همچنین استفاده از داروهای ضد انعقادی بعد از عمل جراحی طبق نظر پزشک متخصص باید صورت پذیرد. 

  • شکستگی پیچ و مهره: حتما شنیدید که برخی افرادی که تحت عمل جراحی برای استنوز کانال در نخاع قرار گرفته‌اند پس از گذشت مدت اندکی مجدد برای تعمیر یا تعویض مهره تحت عمل جراحی دیگری قرار می‌گیرند. گاهی پیچ و مهره‌هایی که برای تثبیت ستون مهره‌ها و فقرات مورد استفاده قرار می‌گردد. به علت وزن بیش از حد بیمار و دلایل متنوع دیگر دچار شکستگی می‌شود. در چنین مواردی برای بهبودی کامل لازم است که عمل جراحی دومی صورت پذیرد. 
  • رد پیوند: جزو عوارض بسیار نادر می‌باشد چرا که به طورعمده پیوند از استخوان خود فرد صورت می‌پذیرد. با این وجود چیزی حدود یک تا سه درصد افرادی که تحت عمل جراحی برای تنگی مجرای نخاعی به روش پیوند استخوان قرار می‌گیرند. استخوان پیوند را پس زده در چنین مواردی که شانس بروز رد پیوند، احتمال می‌رود لازم است.که فیوژن مهره‌ها با استفاده از وسایل افزایش دهنده استحکام مانند پیچ و مهره صورت پذیرد تا شانس بروز رد پیوند کاهش می‌دهد. 
  • سندرم گذرا: گاهی پس از فیوژن مهره‌ها, مهره‌های بالا و پایین نقطه مد نظر درد بیشتری را حس می کنند چرا که تحت فیوژن بیشتری قرار می‌گیرند. در چنین مواردی لازم است به پزشک متخصص مراجعه شود تا نیاز به جراحی مجدد یا هر گونه اقدام درمانی مدنظر قرار گیرد. 
  • درد مداوم: به طور کلی ممکن است برخی افرادی که تحت عمل جراحی برای تنگی مجرای نخاع قرار می‌گیرند پس از عمل جراحی احساس درد مداوم در ناحیه ستون مهره‌های خود داشته باشند که می‌تواند به سایر نقاط بدن انتشار یابد. این درد به طور عمده ناشی از عارضه استنوز کانال نخاع و دیسک می‌باشد که دچار فتق گردیده است. در چنین مواردی باید به پزشک متخصص مراجعه شود تا اقدام درمانی لازم برای بیمارصورت پذیرد.
 

سخن پایانی

در این مقاله در مورد جراحی تنگی کانال نخاعی صحبت شد. به این حقیقت اشاره شد که استنوز کانال یک بیماری شایع می‌باشد که عمدتا در سنین بالا رخ می‌دهد و یکی از اقدامات نه چندان شایع ولی مهم درمانی آن جراحی می‌باشد. گزینه‌های جراحی برای استنوز کانال برای کنترل درد و عوارض ناشی از تنگی در کانال انجام می‌شوند تا افراد بتوانند با کنترل علائم و عوارض به وجود آمده است.
در حال حاضر سه روش کلی برای جراحی تنگی نخاعی وجود دارند که شامل لامینکتومی، دیسککتومی و فیوژن ستون فقرات هستند. بسته به نوع تنگی در کانال و شرایط پزشک، استفاده از این گزینه‌های جراحی بسیار مطلوب است. سوالی که وجود دارد این است آیا تنگی در کانال باعث فلج شدن میشود ؟ در جواب باید بگوییم بله تنگی در کانال باعث فلجی میشود و بهتر است بیمار از همان ابتدا به دنبال درمان این عارضه باشد. 
جراحی برای تنگی کانال در نخاع می‌بایست با صلاح دید پزشک صورت گیرد تا بتواند موثر واقع شود به همین جهت مراجعه به پزشک متخصص جهت تشخیص و درمان بیماری ضرورت دارد.شما میتوانید با مراجعه به کلینیک ما و مشورت با متخصصان مجرب در کلینیک بهترین ها را برای خودتان رقم بزنید.
 
تماس و اخذ نوبت ویزیت با پزشک متخصص
دکتر فرزاد مریخ بیات

جراح و متخصص ارتوپدی – جراحی های فوق تخصصی دست و زانو