تازه ترین روش‌های درمان تنگی کانال نخاعی کمر؛ از فیزیوتراپی تا جراحی

 

تنگی کانال نخاعی کمر یکی از مشکلات شایعی است که می‌تواند زندگی روزمره را مختل کند. این بیماری به دلیل کاهش فضای داخلی کانال نخاعی ایجاد شده و باعث فشار بر اعصاب می‌شود. اما چرا این اتفاق می‌افتد؟ افزایش سن، آرتروز، دیسک‌های آسیب‌دیده و حتی عوامل ژنتیکی می‌توانند در بروز این مشکل نقش داشته باشند.

اگر بی‌حسی در پاها، درد شدید کمر یا ضعف عضلانی را تجربه می‌کنید، ممکن است به تنگی کانال نخاعی دچار شده باشید. در برخی موارد، این مشکل می‌تواند توانایی راه رفتن را محدود کرده و کیفیت زندگی را به شدت کاهش دهد. اما راهکارهایی برای درمان وجود دارد! در این مقاله، بهترین روش‌های درمانی را که توسط دکتر خوب برای تنگی کانال نخاع توصیه می‌شوند، بررسی کرده‌ایم. با مطالعه این مطلب، می‌توانید راه‌حلی مناسب برای کاهش درد و بازگشت به زندگی عادی پیدا کنید.

 

 

 

پیش از آنکه درباره‌  تنگ شدن کانال نخاعی کمر  صحبت کنیم, لازم است بدانیم  تنگ شدن کانال نخاعی کمر ی چیست و علت  تنگ شدن کانال نخاعی کمر  چیست و علائم بروز این بیماری در فردی بیمار چه تظاهراتی خواهد داشت؟ تنگی کانال نخاعی که به انگلیسی  Spinal Stenosis نامیده می‌شود زمانی رخ می‌دهد که یک یا تعدادی از سوراخ‌های استخوانی ستون مهره‌ها شروع به باریک شدن کند و در نتیجه فضای عبور اعصاب نخاعی و یا طناب نخاعی را کاهش دهند. این فرآیند کاهش فضای اعصاب نخاعی که می‌تواند دریک کانال نخاعی و یا در فورامن‌ها و سوراخ‌هایی که اعصاب نخاعی از آن خارج می‌گردند, رخ دهد.

با عنوان تنگی کانال نخاع و یا عنوان انگلیسی خود Spinal Stenosis شناخته می‌شود. علل متنوعی برای تنگی کانال نخاعی وجود دارد که این علل می‌توانند ناشی از بیماری‌ها و سایر عوامل اکتسابی و یا به صورت وراثتی و مادرزادی باشند. حالا این نیز متناسب با میزان باریک شدن این فضا در ناحیه کانال نخاعی و سوراخ‌های اعصاب نخاعی می‌باشد. به طوری که هرچه تنگ شدگی فضا بیشتر باشد، آنگاه عصب نخاعی و یا خود طناب نخاعی بیشتر تحت فشار قرار گرفته و همین امر منجر به افزایش علائم آن به صورت کرختی, سوزن سوزن شدن و همچنین درد شدید و ضعف حرکتی می‌گردد. 

حالا این  تنگ شدن کانال نخاعی کمر  چیست؟ همان‌طور که گفته شد  تنگ شدن کانال نخاعی کمر  که می‌تواند در حد فورامن‌ها و سوراخ‌های اعصاب نخاعی و یا به صورت  تنگ شدن کانال نخاعی کمر  همراه با فشار بر طناب نخاعی رخ دهد. با ایجاد فشار مضاعف بر روی اعصاب و طناب عصبی می‌تواند منجر به درد در ناحیه گردن و یا کمر گردد و همچنین بر فعالیت‌های روزانه فرد تاثیر منفی مشخصی بگذارد. 

حقیقت این است که علائم  تنگ شدن کانال نخاعی کمر  عمدتا در مراحل بالا خود را نشان می‌دهند. عمده این بیماری در موارد خفیف تا متوسط بدون علامت می‌باشد و گهگاهی خود را با کرخت شدن سر انگشتان دست و پا نشان می‌دهد. با این وجود, برخی از مهم‌ترین علائمی که می‌تواند نشان‌دهنده بیماری تنگی کانال نخاعی در افراد باشد، عبارتند از: 

احساس درد شدید در اندام تحتانی، شامل باسن یا باتک، ساق پا و کف پا که عمدتا با ایستادن شدت می‌گیرد.

درد ارجاعی، که به یک یا هر دو پا منتشر می‌گردد و به عنوان درد سیاتیک یاد می‌شود. 

درد شدید در اندام تحتانی، که عمدتا با نشستن و دراز کشیدن و همچنین خم شدن به سمت جلو بهبود نسبی پیدا می‌کند. 

ضعف شدید در ناحیه پاها و احساس کرختی و گز گز شدن و کمردردهای شدید روزانه که عمدتا با ایستادن روی پا و فعالیت تشدید می‌یابد. 

افزایش موارد گرفتگی عضلات ساق پا در هنگام حرکت و راه رفتن، ضعف عضلات پا، کاهش حس در کف پا و ساق پا و گهگاهی بی حسی کامل.

از دست دادن عملکرد عصبی در نواحی برخی خاص 

بی حسی در ناحیه مغز که عموما نادر بوده و به طور معمول رخ نمی‌دهد. 

رشد زواید استخوانی نابجا، که به آن "استوفیت" گفته می‌شود، یکی از مشخصات اصلی آرتریت است. این بیماری معمولاً در آرتریت یا آرتروز مفاصل ستون فقرات دیده می‌شود. علاوه بر کاهش ارتفاع غضروف مفصلی، کیست‌هایی در استخوان‌های دو سمت مفصل نیز ایجاد می‌شود. زوائد استخوانی نابجایی که در سطوح استخوانی دو طرف غضروف تحلیل رفته ایجاد می‌شود، می‌تواند فضا را تنگ کند و به همین دلیل نخاع فشرده شود. بهتر است به این نکته اشاره کنید که آرتریت‌های التهابی لزوماً همه انواع آرتریت‌های التهابی مشخصات مشابه ندارند و این یکی از مشخصات شایع آرتروز است. همچنین، یکی از دلایل شایع تنگی کانال نخاعی با افزایش سن همین تغییرات است.

 

 این تومورها می‌توانند خوش‌خیم یا بدخیم باشند. برخی تومورها ممکن است به صورت اولیه در بافت‌های ستون فقرات رشد کنند و بافت‌هایی مانند غضروف، استخوان، عضله یا حتی عصب‌های ستون فقرات را درگیر کنند. همچنین، ممکن است تومورها منشا متاستاتیک از سرطان‌های دیگر مانند سرطان پستان و سرطان پروستات داشته باشند. این سرطان‌ها می‌توانند علائمی شبیه به دردهای مزمن کمر ایجاد کنند، بنابراین این نکته بسیار مهم است که این علائم را جدی بگیریم

نکته بسیار مهم در مورد علائمی که گفته شد این است که علائم تنگی کانال نخاعی در افراد مختلف متفاوت می‌باشد. لذا مهم‌ترین کار در بروز هر یک از علائم مراجعه به پزشک متخصص برای دریافت مشورت و تشخیص قطعی بیماری و ارائه درمان می‌باشد. پیشتر گفته شد  تنگ شدن کانال نخاعی کمر  و گردن علل متفاوتی نیز دارد که برخی از مهم‌ترین علت‌های تنگی کانال نخاعی عبارتند از:

آسیب ستون فقرات  

دژنراسیون و تخریب دیسک ستون مهره‌ها کمری و کانال نخاعی 

افزایش ضخامت ربات‌های بین ستون مهره‌ها

در ادامه به توضیح برخی از این علل مهم خواهیم پرداخت.

تنگی کانال نخاعی به علت آرتروز

حقیقت این است که ستون مهره‌ها توسط غضروفی صاف به یکدیگر متصل شده است که به آن دیسک گفته می‌شود. زمانی که غضروف بین ستون مهره‌ها یا همان دیسک غروفی دچار تحلیل می‌گردد و سایش استخوان‌های ستون مهره بر یکدیگر افزایش پیدا می‌کند که می‌تواند منجر به بروز تشکیل ترکیباتی مانند خار استخوانی شود. این ساختارها که به عنوان استیوفیت شناخته می‌شوند به طور کلی می‌تواند منجر به تنگ‌تر شدن کانال نخاعی و فشار بر روی طناب نخاعی و بعضا اعصاب نخاعی گردن است. 

تخریب دیسک‌ها 

به طور کلی با افزایش سن دیسک‌هاکه حاوی مقادیر بالای آب هستند, آب خود را از دست داده و آهسته آهسته صاف می‌شوند. از طرف دیگر سوراخ بین مهره‌ها که محل عبور اعصاب بین نقاط می‌باشد نیز باریک تر می‌گردد.در نتیجه بروز اتفاق دیسک خانم  بیشتر ممکن است دچار بیرون زدگی و فتق گردند و برروی کانال نخاعی شامل عصب و طناب نخاعی فشار وارد کنند و همچنین اعصاب نخاعی که از سوراخ های بین مهره ای عبور می‌کنند را مورد فشار قرار دهد. 

در چنین مواردی به طور معمول چنانچه بیماری شدت یابد حاضر است که عمل جراحی برداشتن دیسک یا بتواند جاگذاری پروتز های دیسک صورت پذیرد. تنگی کانال نخاع به علت افزایش ضخامت رباط‌های کننده و خالی ، حقیقت این است که ستون مهره‌ها دارای رباط‌ها می‌باشد که آنها را در برگرفته اند. این ربات ها در طول زمان ضخیم‌تر می‌گردند و بافت‌شان و الاستیسیته  یا به عبارت دیگر انعطاف‌پذیری‌شان را از دست داده و سخت تر مانند استخوان می‌شود. 

این سخت‌تر شدن و کاهش انعطاف پذیری می‌تواند فشار مضاعفی بر طناب نخاعی وارد کند. با افزایش این فشار  تنگ شدن کانال نخاعی کمر  رخ می‌دهد و علائم تنگی کانال نخاعی در فرد ظهور پیدا می‌کند. البته علل متنوع دیگری نیز وجود دارند که می‌تواند منجر به تنگی فعالیت‌های روزانه با این وجود این شروع چندانی ندارند.‌ شایع‌ترین علل مواردی می‌باشند که پیشتر گفته شد.

 

زمانی که صحبت از روش‌های تشخیص فشردگی نخاع در ناحیه کمر  و گردن می‌شود, مهم‌ترین روش تشخیصی استفاده از تکنیک‌های تصویر‌برداری و عکس فشردگی نخاع در ناحیه کمر  می‌باشد. حقیقت این است که مؤلفه‌ی اصلی کمک کننده برای تشخیص فشردگی نخاع در ناحیه کمر  و گردن علائم بیماری می‌باشد که پیشتر اشاره شد. با این وجود استفاده از روش‌های تصویربرداری مانند سی تی اسکن و همچنین ام آر آی، می‌تواند در تشخیص فشردگی نخاع در ناحیه کمر  و گردن بسیار کمک کننده باشد. 

معمولا این روش‌ها تشخیصی پس از مشاهده علائم فشردگی نخاع در ناحیه کمر  و یا گردن، توسط پزشک برای قطعی شدن تشخیص و اطمینان حاصل کردن از درستی تشخیص برای بیمار تجویز می‌گردد. روش های تصویر برداری با خطای بسیار اندک پزشک را از وجود فشردگی نخاع در ناحیه کمر  یا گردن و یا عدم وجود آن مطمئن می‌سازد. به همین جهت این روش‌های تشخیصی همیشه به عنوان بهترین روش‌های شناسایی بیماری ستون مهره‌ها توسط پزشکان مورد استفاده قرار می‌گیرد. 

با این وجود گاهی موارد چنان تشخیص مسجل می‌باشد که این روش‌های تشخیصی برای تشخیص بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از سونوگرافی برای تشخیص تنگی کانال نخاعی جایگاهی ندارد. همچنین بسیاری از آزمایشات مانند آزمایشات خون و ادرار، در بیماری تنگی کانال نخاعی تغییر خاصی نمی‌کند، به همین جهت آزمایشگاه است و سونوگرافی روش‌های تشخیصی مناسبی برای شناسایی فشردگی نخاع در ناحیه کمر  و گردن نمی‌باشد.

 

زمانی که سخن از درمان علائم تنگی کانال نخاع کمر می‌شود ، طیف وسیعی از درمان‌ها برای بهبود بیماری تنگی کانال نخاعی مطرح می‌باشد. این رو‌ش‌های درمانی در مراحل مختلف به شکل متفاوتی مورد استفاده قرار می‌گیرند و از این جهت هرکدام نیز روش درمانی، خاص خود را دارد. برای همین هم لازم است که در صورت شک به تنگی کانال نخاع به پزشک متخصص مراجعه نموده تا ضمن تشخیص علت بیماری، بهترین درمان را برای فرد انتخاب کند. برخی از مؤثرترین روش‌های درمان تنگی کانال نخاعی شامل موارد زیر هستند:

 

ایجاد تغییراتی در سبک زندگی و پرهیز از حرکاتی که موجب افزایش درد می‌شوند • انجام تمرینات ورزشی و پیاده‌روی • مصرف داروهای تجویزی • افزایش مدت استراحت • بهره‌گیری از روش‌های فیزیوتراپی • استفاده از طب سوزنی و ماساژ درمانی • بهره‌برداری از ترکیبات گیاهی و روش‌های طب سنتی • انجام عمل جراحی در موارد ضروری

در ادامه به بررسی هر یک از این روش‌های درمانی برای تنگی کانال نخاعی در ناحیه کمر و گردن خواهیم پرداخت.

کاهش فشار روی کانال نخاعی با تغییر وضعیت فیزیکی بدن

افرادی که با مشکل تنگی کانال نخاعی درگیر هستند، معمولاً متوجه می‌شوند که هنگام ایستادن یا راه رفتن، خم شدن به سمت جلو می‌تواند تا حدی از شدت درد در ناحیه کمر یا گردن بکاهد. همچنین، برخی افراد هنگام خواب با بالا آوردن زانوها به سمت قفسه سینه، درد کمتری را تجربه می‌کنند. این وضعیت مشابه حالتی است که نوزاد تازه متولد شده هنگام خواب به خود می‌گیرد. در چنین شرایطی، ستون فقرات در یک راستای مناسب قرار می‌گیرد و فشار ناشی از ناهماهنگی مهره‌ها کاهش می‌یابد، در نتیجه درد کمتر احساس می‌شود. این روش در موارد خفیف تا متوسط می‌تواند تأثیر مثبتی داشته باشد و از تشدید التهاب جلوگیری کند.

مصرف داروهای تجویزی

یکی از رایج‌ترین روش‌های درمان تنگی کانال نخاعی، استفاده از داروهای تجویزی است. تحقیقات نشان داده‌اند که تقریباً ۶۵ درصد از بیماران تنها با مصرف این داروها و رعایت برخی نکات مراقبتی، کاهش محسوسی در درد خود تجربه می‌کنند، بدون نیاز به جراحی یا روش‌های درمانی تهاجمی دیگر. برخی از مهم‌ترین داروهایی که در این زمینه مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از:

داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی • داروهای شل‌کننده عضلانی

داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی شامل ترکیباتی مانند ناپروکسن، آسپیرین و ایبوپروفن هستند که با کاهش التهاب، به کاهش درد کمک می‌کنند. با این حال، مصرف این داروها باید تحت نظر پزشک انجام شود، زیرا می‌توانند عوارضی نظیر مشکلات گوارشی یا افزایش خطر زخم معده را به دنبال داشته باشند.

داروهای شل‌کننده عضلانی نیز مانند پرگابالین و گاباپنتین، با کاهش تنش عضلانی و کمک به هم‌راستا شدن ستون فقرات، می‌توانند موجب کاهش درد ناشی از تنگی کانال نخاعی شوند. ترکیب این داروها با ضدالتهابی‌های غیر استروئیدی می‌تواند تأثیر بهتری در بهبود علائم بیماری داشته باشد.

تزریق مستقیم دارو

یکی دیگر از روش‌های درمانی، تزریق داروهای ضدالتهابی قوی مانند کورتیکواستروئیدها به داخل کانال نخاعی است که تحت عنوان تزریق اپیدورال شناخته می‌شود. این روش می‌تواند التهاب و تورم طناب نخاعی را به طور موقت کاهش دهد. با توجه به ماهیت تهاجمی این روش، تزریق باید توسط پزشک متخصص و پس از بررسی دقیق شرایط بیمار انجام شود تا از آسیب‌های عصبی احتمالی جلوگیری گردد. معمولاً از این روش برای بیمارانی استفاده می‌شود که دچار تنگی شدید کانال نخاعی هستند و پس از امتحان سایر روش‌های درمانی، همچنان با درد شدید مواجه‌اند.

 

 

فیزیوتراپی و حرکات کششی 

یکی از روش‌های مناسب برای بهبود درد و تنگی کانال نخاعی, استفاده از فیزیوتراپی می‌باشد زیرا ترامپ معمولا مجموعه ای از حرکات نرمشی و حرکات اصلاحی در کنار استفاده از کمپرسورهای آب گرم آب سرد و ان وجود رسان و سایر تحریکات الکتریکی را شامل می‌گردد. فیزیوتراپی به طور کلی برای درجات مختلف تنگی کانال نخاعی از درجه خفیف تا درجه شدید توصیه می‌شود و می‌تواند بهبودی پس از عمل جراحی را نیز سرعت بخشد. به همین جهت بسیار کاربردی و مفید می‌باشد. 

نکته بسیار مهم در انجام حرکات اصلاحی در فیزیوتراپی این است که این حرکات می‌بایست توسط پزشک متخصص متناسب با فرد درنظر گرفته شوند و به طور پیوسته و روزانه توسط فرد مبتلا انجام پذیرند تا با گذشت زمان از میزان تنگی کانال نخاعی و التهاب طناب نخاعی و اعصاب محیطی مرتبط کاسته شده و درد و علایم تنگی در بیمار مبتلا بهبود نسبی یابد. 

نکته بسیار مهم این است که در فیزیوتراپی از انجام هرگونه عمل درمانی و کششی ناگهانی و شدید خودداری میشود. همچنین انجام کلیه فعالیت های فیزیکی شدید بایستی زیر نظر پزشک متخصص طب فیزیک صورت پذیرد تا از تشدید تنگی کانال نخاع جلوگیری کرد. انجام تمرین های هوازی و ایروبیک مانند دوچرخه‌سواری نیز می‌تواند در بهبود تنگی کانال نخاعی کارکرد داشته باشند و یکی از روش‌های درمانی در فیزیوتراپی به حساب می‌آید که می‌بایست متناسب با صلاح دید پزشک برای بیمار تجویز گردد.

طب سوزنی و ماساژ درمانی 

به طور کلی استفاده از درمان‌های دستی مانند ماساژ و همچنین طب سنتی می‌تواند باعث بهبود فشردگی نخاع در ناحیه کمر  گردد. این روش‌ها از گذشته مورد استفاده بوده‌اند و امروز نیز توسط متخصصان طب فیزیک و بعضا طب سنتی برای بیمار متناسب با شرایطش توصیه می‌گردد. استفاده از ماساژ درمانی به علت اثری که بر روی شل شدن عضلات می‌گذارد می‌تواند منجر به بهبود گرفتگی عضلانی و کاهش فشار عصبی بر روی طناب نخاعی و اعصاب محیطی مرتبط شده و در نتیجه باعث بهبود علائم تنگی کانال نخاعی گردد. از طرف دیگر طب سوزنی می‌تواند منجر به ریلکس شدن عضلات گردند که عموما با انجام عمل ماساژ بهبود پیدا نمی‌کنند و کماکان در حالت انقباضی خود به سر می‌برد. نکته بسیار مهم این است که کلیه این روش‌ها می‌بایست توسط پزشک متخصص و فرد متبحر صورت پذیرند تا فرد دچار عوارض جانبی نشود. 

استفاده از کمربند طبی 

کمربند طبی بیش از آنکه نقشی در درمان فشردگی نخاع در ناحیه کمر  داشته باشد می‌تواند از بدتر شدن تنگی کانال نخاعی جلوگیری کند. از این جهت استفاده از آن نیازمند آن است که پزشک متخصص برای بیماران تجویز کند. کمربند طبی می‌بایست به صورت پیوسته برای فرد مورد استفاده قرار گیرد و دوره‌هایی در طول روز این کمربند باز گردد تا از کاهش حرکت و انعطاف پذیری رباط‌های بین ستون مهره‌ها جلوگیری گردد. به طور کلی استفاده درست و منطقی از کمربند طبی می‌تواند سرعت بهبودی را تسریع بخشد و میزان التهاب ایجاد شده در طناب نخاعی ناشی از تنگی کانال نخاعی را به شدت بهبود دهد.

 

زمانی که صحبت از عوارض تنگی کانال نخاعی می‌شود, حقیقت این است که بر اساس محل درگیری، عوارض تنگی کانال نخاعی می‌تواند متفاوت باشد. نکته جالب دیگر این است که بسیاری از بیماران تنگی کانال نخاعی در گردن و کمر را همراه با یکدیگر تجربه می‌کنند لذا عوارض ناشی از تغییر کانال نخاعی گردنی و کمری هر دوی آن‌ها در این افراد بروز پیدا می‌کند. به طور معمول عوارض تنگی کانال نخاعی در افرادی بروز پیدا می‌کند که به مدت طولانی به علائم ناشی از درد کمر و تنگی کانال نخاعی بی تفاوت بوده و اقدامی برای درمان آن نکرده اند. عمده این عوارض به صورت تشدید علائم ناشی از تنگی کانال نخاعی می‌باشد. 

با این حال دوعارضه آن فلج نسبی دست در تنگی کانال نخاعی گردنی و فلج ناحیه پا، اندام تحتانی و بی اختیاری ادراری و مدفوعی در سندرم تنگی نخاع کمر  می‌باشد. در صورت بروز هر کدام از موارد زیر جراحی تنگی کانال نخاعی برای فرد یک مورد اورژانسی می‌باشد که می‌بایست در سریع‌ترین زمان ممکن صورت پذیرد چرا که در صورت بی‌توجهی و عدم درمان با آسیب دائمی نخاع و به احتمال زیاد فلج کامل فرد از ناحیه گردن و یا کمر به پایین همراه خواهد بود.

از این جهت بسیار مهم است که علائم تنگی کانال نخاعی شناخته شود تا از بروز عوارض تنگی کانال نخاع جلوگیری کرد. همانطور که گفته شد در صورت شناسایی تنگی کانال نخاعی و درمان به موقع آن، این بیماری به راحتی درمان‌پذیر خواهد بود, در حالی که زمانی که عوارض آن مانند بی‌اختیاری ادرار و بی حسی و اختلال در حرکت در دست و پا رخ دهد معمولا شانس بهبودی فرد به مقدار بسیار بالایی کاهش پیدا کند.

جراحی یکی از گزینه‌های درمانی برای سندرم تنگی نخاع کمر  محسوب می‌شود، اما تنها درصد کمی از بیماران به این روش نیاز پیدا می‌کنند. دلیل آن، ماهیت تهاجمی این جراحی و احتمال بروز عوارض متعدد پس از آن است. در حالی که جراحی توسط متخصصان ماهر انجام می‌شود، همچنان برخی خطرات پس از عمل وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند. مهم‌ترین این عوارض شامل موارد زیر هستند:

خونریزی

جوش نخوردن مهره‌ها

عفونت

تشکیل لخته‌های خونی در عروق عمیق

شکستگی پیچ و مهره‌های استفاده‌شده در جراحی

عدم پذیرش پیوند استخوان

افزایش فشار روی مهره‌های مجاور

درد طولانی‌مدت

در ادامه به بررسی برخی از این عوارض می‌پردازیم.

جوش نخوردن مهره‌ها

پس از انجام جراحی، در برخی موارد ممکن است مهره‌های ستون فقرات به درستی با یکدیگر ادغام نشوند که این موضوع می‌تواند روند بهبود بیمار را با مشکل مواجه کند. این عارضه بیشتر در افراد مبتلا به پوکی استخوان یا اضافه‌وزن مشاهده می‌شود. همچنین، استعمال دخانیات یکی از عواملی است که مانع ترمیم و هم‌جوشی مهره‌ها می‌شود. طبق تجربیات پزشکی، بیمارانی که وزن متعادلی دارند، از سیگار یا مواد مخدر استفاده نمی‌کنند و فاقد پوکی استخوان هستند، شانس بیشتری برای بهبودی موفقیت‌آمیز خواهند داشت.

لخته شدن خون در عروق عمقی (ترومبوز وریدی عمقی)

یکی از خطرات بالقوه پس از جراحی‌های بزرگ، ایجاد لخته‌های خونی در رگ‌های عمقی اندام‌های تحتانی است. این لخته‌ها می‌توانند به سمت قلب و ریه حرکت کرده و منجر به مشکلات جدی مانند ایست قلبی شوند. به همین دلیل، توصیه می‌شود که بیماران در کوتاه‌ترین زمان ممکن پس از عمل، فعالیت‌های حرکتی خود را آغاز کنند. همچنین، پزشکان بسته به شرایط بیمار، داروهای ضدانعقاد خون را برای کاهش خطر تشکیل لخته تجویز می‌کنند.

شکستگی پیچ و مهره‌های جراحی

گاهی اوقات، بیماران پس از جراحی نیاز به عمل مجدد پیدا می‌کنند. یکی از دلایل این اتفاق، شکستگی پیچ و مهره‌هایی است که در حین جراحی برای تثبیت مهره‌ها استفاده شده‌اند. این مشکل معمولاً در بیمارانی رخ می‌دهد که وزن بالایی دارند یا فشار زیادی بر ستون فقرات خود وارد می‌کنند. در چنین شرایطی، جراحی مجدد برای تعویض و اصلاح این قطعات ضروری خواهد بود.

عدم پذیرش پیوند استخوان

اگرچه احتمال پس زدن پیوند استخوان بسیار کم است، اما در برخی موارد، بدن بیمار پیوند را نمی‌پذیرد. این اتفاق معمولاً زمانی رخ می‌دهد که پیوند از استخوان فرد دیگری گرفته شده باشد. برای کاهش این ریسک، پزشکان از پیچ و مهره‌های تثبیت‌کننده برای بهبود جوش‌خوردگی مهره‌ها استفاده می‌کنند.

افزایش فشار روی مهره‌های مجاور (سندرم گذرا)

در برخی از بیماران، پس از جراحی فیوژن مهره‌ها، فشار بیشتری بر روی مهره‌های مجاور وارد می‌شود. این وضعیت می‌تواند باعث افزایش درد در آن نواحی شود. در چنین شرایطی، بیمار باید برای بررسی‌های بیشتر و تعیین نیاز به جراحی تکمیلی یا درمان‌های کم‌تهاجمی دیگر به پزشک مراجعه کند.

درد مداوم بعد از جراحی

برخی بیماران پس از عمل، دچار درد مداوم در ستون فقرات خود می‌شوند. این درد ممکن است به بخش‌های دیگر بدن نیز انتشار یابد و ناشی از مشکلات باقی‌مانده در دیسک‌های بین‌مهره‌ای باشد. در چنین مواردی، مراجعه به پزشک ضروری است تا روش‌های درمانی مؤثر برای کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی بیمار بررسی شوند.

 

در این مقاله در سندرم تنگی نخاع کمر  مشکلی نیست که بتوان آن را نادیده گرفت. اگر به علائمی مانند درد مداوم در کمر، بی‌حسی یا ضعف پاها دچار شده‌اید، ممکن است این بیماری به‌تدریج بدتر شده و حتی توانایی حرکت شما را محدود کند. تأخیر در درمان می‌تواند منجر به عوارض جدی‌تر، از جمله آسیب‌های دائمی عصبی شود.

اما جای امیدواری وجود دارد! روش‌های درمانی متعددی، از جمله فیزیوتراپی، ورزش‌های مخصوص، تزریق داروهای ضدالتهابی و در موارد پیشرفته، جراحی وجود دارد که می‌تواند این مشکل را کنترل کرده و درد شما را کاهش دهد. انتخاب روش درمانی مناسب بستگی به شدت بیماری و توصیه‌های پزشک معالج دارد.

کلینیک ما با بهره‌گیری از متخصصان مجرب و تجهیزات پیشرفته، آماده ارائه بهترین روش‌های درمانی برای تنگی کانال نخاعی است. اگر درد کمر شما شدید شده یا بی‌حسی پاهایتان افزایش یافته است، اکنون زمان اقدام است! هرچه زودتر برای مشاوره و بررسی دقیق‌تر به متخصصان ما مراجعه کنید تا از پیشرفت بیماری جلوگیری کنید و به زندگی بدون درد بازگردید.