نویسنده: دکتر فرزاد مریخ بیات

6 تا از مهمترین عوارض تنگی کانال نخاعی؛ علل, علایم تنگی کانال

 
مهمترین عوارض تنگی کانال نخاعی چیست؟ دکتر خوب برای تنگی کانال نخاع چه ویژگی‌هایی دارد؟ تنگی کانال نخاعی باریک شدن کانال نخاعی است، گذرگاه استخوانی که نخاع و اعصاب را در خود جای داده است. این باریک شدن می تواند به اعصاب فشار وارد کند و منجر به درد، بی حسی و ضعف شود. در صورت عدم درمان یا پیشرفت چشمگیر این بیماری، عوارض بالقوه ای وجود دارد.علائم بیماری تنگی کانال شامل احساس درد، بی حسی کمر و مشکل در تعادل و هماهنگی هستند. 
فشرده سازی مداوم عصب می تواند منجر به آسیب دائمی عصبی و ضعف عضلانی غیرقابل برگشت شود. ساییدگی مفاصل به دلیل راه رفتن تغییر یافته می تواند آرتروز را تسریع کند. در این مقاله، به بررسی دقیق علائم عوارض تنگی کانال نخاع و عوارض این عارضه می‌پردازیم تا بتوانید بهتر از سلامت ستون فقرات خود مراقبت کنید و در صورت نیاز، اقدامات درمانی مناسب را تحت نظر بهترین دکتر برای عمل دیسک کمر انجام دهید.
 
 

آنچه در این مقاله می خوانید:

 

مقدمه‌ای بر عوارض تنگی کانال نخاعی: تنگی کانال نخاعی علل و علایم

پیش از آنکه درباره‌ عوارض تنگ شدن کانال میان نخاعی صحبت کنیم، لازم است بدانیم تنگ شدن کانال میان نخاعی چیست و علل بروز آن شامل چه مواردی است و علائم بروز این بیماری در فردی بیمار چه تظاهراتی خواهد داشت؟ 
تنگ شدن کانال درون نخاعی که به انگلیسی  Spinal Stenosis نامیده می‌شود زمانی رخ می‌دهد که یک یا تعدادی از سوراخ‌های استخوانی ستون مهره‌ها شروع به باریک شدن کند و در نتیجه فضای عبور اعصاب نخاعی و یا طناب نخاعی را کاهش دهند. این فرایند کاهش فضای اعصاب نخاعی که می‌تواند در یک کانال نخاعی و یا در فورامن‌ها و سوراخ‌هایی که اعصاب نخاعی از آن خارج می‌گردند، رخ دهد.
با عنوان تنگی درکانال نخاع و یا عنوان انگلیسی خود Spinal Stenosis شناخته می‌شود. علل متنوعی برای تنگی در کانال‌های نخاعی وجود دارد که این علل می‌توانند ناشی از بیماری‌ها و سایر عوامل اکتسابی و یا به‌صورت وراثتی و مادرزادی باشند. حالا این نیز متناسب با میزان باریک شدن این فضا در ناحیه کانال نخاعی و سوراخ‌های اعصاب نخاعی است. 
به‌طوری‌که هرچه تنگ‌شدگی فضا بیشتر باشد، آنگاه عصب نخاعی و یا خود طناب نخاعی بیشتر تحت‌فشار قرار گرفته و همین امر منجر به افزایش علائم آن به‌صورت کرختی، سوزن‌سوزن‌شدن و همچنین درد شدید و ضعف حرکتی می‌گردد. حالا این عوارض داشتن تنگی درون کانال در نخاعی چیست؟ همان‌طور که گفته شد تنگ شدن کانال داخل نخاعی که می‌تواند در حد فورامن‌ها و سوراخ‌های اعصاب نخاعی و یا به‌صورت تنگ شدن کانال داخل نخاعی همراه با فشار بر طناب نخاعی رخ دهد. 
با ایجاد فشار مضاعف بر روی اعصاب و طناب عصبی می‌تواند منجر به درد در ناحیه گردن و یا کمر گردد و همچنین بر فعالیت‌های روزانه فرد تأثیر منفی مشخصی بگذارد. حقیقت این است که علائم تنگ شدن کانال میان نخاعی عمدتاً در مراحل بالا خود را نشان می‌دهند. عمده این بیماری در موارد خفیف تا متوسط بدون علامت است و گهگاهی خود را با کرخت شدن سرانگشتان دست و پا نشان می‌دهد. 
بااین‌وجود، برخی از مهم‌ترین علائمی که می‌تواند نشان‌دهنده بیماری تنگ شدن کانال داخل نخاعی در افراد باشد، عبارت‌اند از: 
  • احساس درد شدید در اندام تحتانی، شامل باسن یا با تک، ساق پا و کف پا که عمدتاً با ایستادن شدت می‌گیرد.
  • درد ارجاعی، که به یک یا هر دو پا منتشر می‌گردد و به‌عنوان درد سیاتیک یاد می‌شود. 
  • درد شدید در اندام تحتانی، که عمدتاً با نشستن و دراز کشیدن و همچنین خم‌شدن به سمت جلو بهبود نسبی پیدا می‌کند. 
  • ضعف شدید در ناحیه پاها و احساس کرختی و گزگز شدن و کمردردهای شدید روزانه که عمدتاً با ایستادن روی پا و فعالیت تشدید می‌یابد. 
  • افزایش موارد گرفتگی عضلات ساق پا در هنگام حرکت و راه‌رفتن، ضعف عضلات پا، کاهش حس در کف پا و ساق پا و گهگاهی بی حسی کامل.
  • ازدست‌دادن عملکرد عصبی در نواحی برخی خاص 
  • بی حسی در ناحیه مغز که عموماً نادر بوده و به طور معمول رخ نمی‌دهد.
نکته بسیار مهم در مورد علائمی که گفته شد این است که عوارض تنگ شدن کانال داخل نخاعی در افراد مختلف متفاوت است. لذا مهم‌ترین کار در بروز هر یک از علائم مراجعه به پزشک متخصص برای دریافت مشورت و تشخیص قطعی بیماری و ارائه درمان است. 
پیش‌تر گفته شد تنگ شدن کانال میان نخاعی علل متفاوتی نیز دارد که برخی از مهم‌ترین علت‌های تنگ شدن کانال میان نخاعی عبارت‌اند از:
  • آسیب ستون فقرات  
  • دژنراسیون و تخریب دیسک ستون مهره‌ها کمری و کانال نخاعی 
  • افزایش ضخامت ربات‌های بین ستون مهره‌ها
در ادامه به توضیح برخی از این علل مهم خواهیم پرداخت.

تنگ شدن کانال میان نخاعی به علت آرتروز

حقیقت این است که ستون مهره‌ها توسط غضروفی صاف به یکدیگر متصل شده است که به آن دیسک گفته می‌شود. زمانی که غضروف بین ستون مهره‌ها یا همان دیسک غضروفی دچار تحلیل می‌گردد و سایش استخوان‌های ستون مهره بر یکدیگر افزایش پیدا می‌کند که می‌تواند منجر به بروز تشکیل ترکیباتی مانند خار استخوانی شود. این ساختارها که به‌عنوان استیوفیت شناخته می‌شوند به‌طورکلی می‌تواند منجر به تنگ‌تر شدن کانال نخاعی و فشار بر روی طناب نخاعی و بعضاً عوارض داشتن تنگی درون کانال میان نخاعی گردند. 

تخریب دیسک‌ها

به‌طورکلی با افزایش سن دیسک‌ها که حاوی مقادیر بالای آب هستند، آب خود را ازدست‌داده و آهسته‌آهسته صاف می‌شوند. از طرف دیگر سوراخ بین مهره‌ها که محل عبور اعصاب بین نقاط است نیز باریک‌تر می‌گردد. در نتیجه بروز اتفاق دیسک خانم  بیشتر ممکن است دچار بیرون‌زدگی و فتق گردند و بر روی کانال نخاعی شامل عصب و طناب نخاعی فشار وارد کنند و همچنین اعصاب نخاعی که از سوراخ‌های بین مهره‌ای عبور می‌کنند را مورد فشار قرار دهد. در چنین مواردی به طور معمول چنانچه عوارض تنگ شدن کانال میان نخاعی شدت یابد حاضر است که عمل جراحی برداشتن دیسک یا بتواند جاگذاری پروتزهای دیسک صورت پذیرد. 

تنگی درون کانال نخاع به علت افزایش ضخامت رباط‌های کننده و خالی

حقیقت این است که ستون مهره‌ها دارای رباط‌ها است که آنها را دربرگرفته‌اند. این ربات‌ها در طول زمان ضخیم‌تر می‌گردند و بافتشان و الاستیسیته  یا به‌عبارت‌دیگر انعطاف‌پذیری‌شان را ازدست‌داده و سخت‌تر مانند استخوان می‌شود. این سخت‌تر شدن و کاهش انعطاف‌پذیری می‌تواند فشار مضاعفی بر طناب نخاعی وارد کند.
 با افزایش این فشار تنگ شدن کانال میان نخاعی رخ می‌دهد و تنگ شدن کانال میان نخاعی در فرد ظهور پیدا می‌کند. البته علل متنوع دیگری نیز وجود دارند که می‌تواند منجر به تنگی فعالیت‌های روزانه بااین‌وجود این شروع چندانی ندارند. ‌ شایع‌ترین علل مواردی هستند که پیش‌تر گفته شد.
 

از جراحی تا درمان قبل از وقوع عوارض تنگی کانال نخاعی

برخی از روش‌های جراحی با کمترین عوارض تنگی کانال نخاعی عبارت‌اند از:
  • روش جراحی فورامینوتومی
  • فیکسوتومی داخلی
  • روش همجوشی میانی کمری قدامی
  • روش هم‌جوشی میان کمری خلفی
  • همجوشی میان کمری جانبی
  • همجوشی ابزاری
در ادامه به توضیح این روش‌ها می‌پردازیم:

روش جراحی فورامینوتومی

در این روش با استفاده از وسایل خاص جراحی، مسیر استخوانی خروج اعصاب از طناب نخاعی از میان سوراخ بین مهره‌ای و فورامین بزرگ‌تر شده و گشاد می‌گردد. این عمل جراحی عمدتاً در کنار لامینوکتومی و یا لامینوتومی انجام می‌شود تا فضای موردنیاز برای بهبود تنگ شدن کانال میان نخاعی میسر شود و عوارض داشتن تنگی درون کانال میان نخاعی کاهش یابد.

فیکسوتومی داخلی

یکی از روش‌های جراحی به‌ویژه در بیماران مبتلا به آرتروز است که در این روش بخشی از مفصل استخوانی که رشد زیادی کرده است و استیوفیت یا خار استخوانی ایجاد کرده است، از درون ستون مهره‌ها جدا و از کانال نخاعی خارج می‌شود. 

روش همجوشی میانی کمری قدامی

در این روش مشابه روش لامینوکتومی با جای‌گذاری دیسک مهره‌ای یا پروتز، است. استخوانی که منجر به آسیب و تنگ بودن کانال داخل نخاعی شده است از درون ستون مهره‌ها خارج می‌شود و یک ساختار مصنوعی از جنس استخوان بد خود فرد، فلز و یا سایر ترکیبات دیگر به‌جای آن قرار داده می‌شود. 
این ساختار در ادامه به استخوان ستون مهرها فیکس می‌گردد تا فرایند همجوشی با مهره‌های مجاور را ایجاد نماید. به علت آن که محل ورود در این جراحی از ناحیة شکم است. به آن همجوشی میان کمری از نوع قدامی گفته می‌شود.

روش هم‌جوشی میان کمری خلفی

این همجوشی مانند همجوشی قبلی است که در آن با حذف دیسک و یا استخوان که منجر به ایجاد تنگ بودن کانال داخل نخاعی شده است و جایگزینی آن با یک ساختار مصنوعی یا طبیعی مانند استخوان یا ساختار فلز مانند پلاتین فرایند همجوشی استخوانی صورت می‌گیرد. با این تفاوت که در این روش محل ورود ما نه از شکم بلکه از ناحیه کمر است و عوارض داشتن تنگی درون کانال میان نخاعی ناشی از آن کمتر است.

همجوشی میان کمری جانبی

این روش همجوشی مانند روش جراحی همجوشی میان کمری خلفی است و تفاوت خاصی با آن ندارد. در این روش نیز از ناحیه کمر وارد شده دیسک تخریب شده و یا استخوان تخریب شده خارج می‌گردد و به‌جای آن یک استخوان مصنوعی یک فلز یا پروتز دیگر قرار می‌گیرد و عمل هم روی آن انجام می‌شود با این تفاوت که این روش برخلاف روش میانه کمری خلفی دوطرفه نمی‌باشد و تنها در یک سمت ستون مهره‌ها صورت می‌پذیرد.

همجوشی ابزاری

این روش همجوشی مانند سایر روش‌های جراحی قبلی است با این تفاوت که با استفاده از وسایل ویژه جراحی مانند قلاب، پیچ و غیره، پایداری ساختار همجوشی افزایش پیدا می‌کند. همان‌طور که مطالعه شد و توضیح داده شد، روش‌های متنوعی برای جراحی تنگی نخاعی وجود دارد که برای هر فرد کاربرد خاص خود را دارند. ازاین‌جهت مراجعه به پزشک متخصص جهت تشخیص بیماری تنگ بودن کانال داخل نخاعی و اتخاذ بهترین روش درمانی امری ضروری و لازم است.
 

تنگی کانال نخاع چه عوارضی دارد؟

عوارض تنگی کانال نخاعی چیست؟ زمانی که صحبت از عوارض ناخوشایند تنگی مجرای نخاعی می‌شود، حقیقت این است که بر اساس محل درگیری، عوارض تنگی کانال نخاعی می‌تواند متفاوت باشد. نکته جالب دیگر این است که بسیاری از بیماران تنگ بودن کانال داخل نخاعی در گردن و کمر را همراه با یکدیگر تجربه می‌کنند لذا عوارض ناشی از تغییر کانال نخاعی گردنی و کمری هر دوی آن‌ها در این افراد بروز پیدا می‌کند.
 به طور معمول عوارض تنگی کانال نخاعی در افرادی بروز پیدا می‌کند که به مدت طولانی به علائم ناشی از درد کمر و تنگ بودن کانال داخل نخاعی بی‌تفاوت بوده و اقدامی برای درمان آن نکرده‌اند. عمده این عوارض به‌صورت تشدید علائم ناشی از تنگ بودن کانال داخل نخاعی است. بااین‌حال دو عارضه آن فلج نسبی دست در تنگ بودن کانال داخل نخاعی گردنی و فلج ناحیه پا، اندام تحتانی و بی‌اختیاری ادراری و مدفوعی در تنگ بودن کانال داخل نخاعی کمری است. 
در صورت بروز هر کدام از موارد زیر جراحی تنگ بودن کانال داخل نخاعی برای فرد یک مورد اورژانسی است که می‌بایست در سریع‌ترین زمان ممکن صورت پذیرد چرا که در صورت بی‌توجهی و عدم درمان با آسیب دائمی نخاع و به‌احتمال زیاد فلج کامل فرد از ناحیه گردن و یا کمر به پایین همراه خواهد بود. ازاین‌جهت بسیار مهم است که علائم تنگ بودن کانال داخل نخاعی شناخته شود تا از بروز عوارض تنگی درون کانال نخاع جلوگیری کرد. 
همان‌طور که گفته شد در صورت شناسایی تنگ بودن کانال داخل نخاعی و درمان به‌موقع آن، این بیماری به‌راحتی درمان‌پذیر خواهد بود، درحالی‌که زمانی که عوارض آن مانند بی‌اختیاری ادرار و بی حسی و اختلال در حرکت در دست و پا رخ دهد معمولاً شانس بهبودی فرد به مقدار بسیار بالایی کاهش پیدا کند.
همان‌طور که پیش‌تر گفته شد یکی از روش‌های درمانی تنگی داخل کانال و عوارض ناخوشایند تنگی مجرای نخاعی ، جراحی است. بااین‌وجود جراحی تنها برای ۵ تا ۶ درصد افراد مبتلا به تنگی داخل کانال نخاع صورت می‌پذیرد. چرا که روش جراحی یک روش بسیار تهاجمی است و علی‌رغم آن که توسط پزشکان متخصص و متبحر صورت می‌پذیرد می‌تواند عوارض داشتن تنگی درون کانال میان نخاعی متعددی قبل و  بعد از جراحی کانال نخاعی رخ دهد. برخی از مهم‌ترین این عوارض عبارت‌اند از: 
  • خونریزی
  • عدم ادغام‌شدن مهره‌ها
  • عفونت
  • ترومبوز وریدی عمقی
  • شکستگی پیچ‌ومهره
  • رد پیوند
  • سندرم گذرا
  • درد مداوم
در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره خواهیم کرد. 

عدم ادغام‌شدن مهره‌ها

تنگی کانال نخاع چه عوارضی دارد؟ حقیقت این است که بعد از عمل تنگی داخل کانال نخاع ممکن است مهره‌ها با یکدیگر ادغام نشوند و بهبود به آن صورت که انتظارش می‌رود صورت نپذیرد. به‌طورکلی عدم جوش‌خوردن مهره‌ها در افرادی که دچار پوکی‌استخوان و چاقی و اضافه‌وزن هستند شایع است.
همچنین سیگارکشیدن می‌تواند از بهبودی و هم‌جوشی مهره‌ها جلوگیری کند. به همین دلیل تجربه نشان داده است که عمل جراحی تنگ بودن کانال داخل نخاعی در افرادی که وزن کمی دارند و دچار بیماری پوکی‌استخوان نیستند و از مواد مخدر و سیگار استفاده نمی‌کنند نسبت به افرادی که اضافه‌وزن دارند و یا دچار پوکی‌استخوان هستند و از زمان جوانی سیگار می‌کشیده‌اند، بسیار بیشتر است.

ترومبوز وریدی عمقی

تنگی مجرای نخاع چه عوارضی دارد ؟ یکی از خطرناک‌ترین عوارض تنگی کانال نخاعی بعد از عمل جراحی است که در کلیه افرادی که تحت اعمال جراحی سنگین قرار می‌گیرند، شانس بروز دارد. در این بیماری، لخته‌های خونی در رگ‌های اندام تحتانی تشکیل می‌شود که می‌تواند به سمت عروق ریه و قلب حرکت کند و منجر به ایست قلبی گردد. 
به همین جهت است که ترخیص هرچه زودتر بیمار و توصیه به حرکت‌کردن بعد از کلی اعمال جراحی سنگین من‌جمله عمل جراحی تنگی درون کانال نخاع می‌تواند از شانس بروز ترومبوز وریدی عمقی جلوگیری کند. همچنین استفاده از داروهای ضد انعقادی بعد از عمل جراحی طبق نظر پزشک متخصص باید صورت پذیرد. 

شکستگی پیچ‌ومهره

حتماً شنیدید که برخی افرادی که تحت عمل جراحی تنگ بودن کانال در داخل نخاعی قرار گرفته‌اند پس از گذشت مدت اندکی مجدد برای تعمیر یا تعویض مهره تحت عمل جراحی دیگری قرار می‌گیرند. گاهی پیچ و مهره‌هایی که برای تثبیت ستون مهره‌ها و فقرات مورداستفاده قرار می‌گردد. به علت وزن بیش از حد بیمار و دلایل متنوع دیگر دچار شکستگی می‌شود. در چنین مواردی برای بهبودی کامل لازم است که عمل جراحی دومی صورت پذیرد. 

رد پیوند

جزو عوارض تنگی کانال نخاعی بسیار نادر است چرا که به طور عمده پیوند از استخوان خود فرد صورت می‌پذیرد. بااین‌وجود چیزی حدود یک تا سه درصد افرادی که تحت عمل جراحی تنگ بودن کانال داخل نخاعی به روش پیوند استخوان قرار می‌گیرند. استخوان پیوند را پس‌زده در چنین مواردی که شانس بروز رد پیوند، احتمال می‌رود لازم است که فیوژن مهره‌ها با استفاده از وسایل افزایش‌دهنده استحکام مانند پیچ‌ومهره صورت پذیرد تا شانس بروز رد پیوند کاهش می‌دهد. 

سندرم گذرا

گاهی پس از فیوژن مهره‌ها، مهره‌های بالا و پایین نقطه مدنظر درد بیشتری را حس می‌کنند چرا که تحت فیوژن بیشتری قرار می‌گیرند. در چنین مواردی لازم است به پزشک متخصص مراجعه شود تا نیاز به جراحی مجدد یا هر گونه اقدام درمانی مدنظر قرار گیرد. 

درد مداوم

درد مداوم یکی از عوارض داشتن تنگی درون کانال میان نخاعی است. به‌طورکلی ممکن است برخی افرادی که تحت عمل جراحی تنگی درکانال نخاع قرار می‌گیرند پس از عمل جراحی احساس درد مداوم در ناحیه ستون مهره‌های خود داشته باشند که می‌تواند به سایر نقاط بدن انتشار یابد. این درد به طور عمده ناشی از عارضه تنگی در کانال نخاع و دیسک است که دچار فتق گردیده است. در چنین مواردی باید به پزشک متخصص مراجعه شود تا اقدام درمانی لازم برای بیمار صورت پذیرد.
 

راهکارهایی برای کاهش عوارض تنگی کانال نخاعی

یکی از روش‌های مناسب کاهش عوارض داشتن تنگی درون کانال میان نخاعی استفاده از ترکیبات گیاهی و طب سنتی است. ترکیبات گیاهی و طب سنتی از گذشته برای بهبود دردهای عضلانی و دردهای عصبی مورداستفاده قرار گرفتند.
 امروز نیز علی‌رغم توسعه دانش پزشکی، بسیاری از بیماران مبتلا به تنگ بودن کانال داخل نخاعی تمایل دارند تا از داروهای گیاهی و طب سنتی برای بهبود عوارض داشتن تنگی درون کانال میان نخاعی خود استفاده کنند. اما نکته بسیار مهم این است که این درمان گیاهی به‌طورکلی به‌عنوان یک طب مکمل در کنار داروها و روش‌های درمانی طب نوین کارکرد دارد و خود به‌تنهایی قادر به بهبود کامل عوارض داشتن تنگی درون کانال میان نخاعی نمی‌باشد.
 ازاین‌جهت بسیار مهم است که بیمار انتظار ویژه‌ای از روش‌های درمانی گیاهی و طب سنتی نداشته باشد و از آن‌ها صرفاً به‌عنوان یک مکمل و کمک‌کننده به روش‌های درمانی اصلی عارضه‌های تنگی داخل کانال  درون نخاعی استفاده کند. در چنین شرایطی درمان‌های گیاهی می‌تواند بسیار مفید و کارگشا باشد. برخی از این درمان‌ها روی داروهای گیاهی عبارت‌اند از:
  • استفاده از برخی روغن‌های گیاهی: تجربه نشان داده است که استفاده از برخی روغن‌های موضعی گیاهی مانند روغن سیاه دانه، روغن بادام تلخ و یا همچنین روغن گل سرخ برای ماساژ اندام‌ها در کنار طب سوزنی می‌تواند برای فرد مفید باشد و منجر به کاهش انقباضات و اسپاسم‌های عضلانی در ناحیه ستون مهره‌ها و بهترشدن عارضه‌های تنگی داخل کانال  درون نخاعی کردند. همچنین منجر به بهبود فعالیت‌های روزانه فرد نیز شود.
  • استفاده از بادکش: استفاده از بادکش از روش‌های مرسوم برای بهبود درد در کلیه نواحی بدن از جمله ناحیه ستون مهره‌ها است. گرچه امروزه علت علمی مشخصی برای بهبود برخی از ضعف‌های عضلانی و کوفتگی در به دنبال استفاده از بادکش مشخص نشده است، بااین‌وجود بادکش می‌تواند در موارد محدودی منجر به بهبود عارضه‌های تنگی داخل کانال  درون نخاعی در بیمار مبتلا گردد.
نکته بسیار مهم در استفاده از بادکش این است که توسط فردی باتجربه و حتماً در صورت صلاح دید پزشک انجام شود چرا که هر کدام از این روش‌ها می‌تواند بجای کاهش عوارض تنگی کانال نخاعی با عوارض مختلفی از جمله: عفونت، خونریزی و غیره همراه باشد و درد بیمار را بدتر کند. 
مصرف عرقیات مانند: عرق خار خس به همراه مقادیر عسل از گذشته نشان داده است که می‌تواند منجر به بهبود عارضه‌های تنگی داخل کانال  درون نخاعی و احساس آرامش شود. مطالعات علمی نیز توصیه می‌کند که استفاده از عرقیات به علت تأثیری که بر روی استرس دارد و منجر به کاهش استرس در فرد می‌شود، می‌تواند برای بهبود عارضه‌های تنگی داخل کانال  درون نخاعی توصیه کرد. 
مصرف برخی از دم‌نوش‌ها مانند دم‌نوش آویشن، شاخ تره یا بومادران نیز می‌تواند برای کاهش استرس و اضطراب و همچنین بهبود درد توصیه گردد. یکی از درمان‌های رایج دیگر در طب سنتی استفاده از حجامت و زالودرمانی است. مطالعات ضدونقیضی در مورد کارکرد این روش درمانی وجود دارد بااین‌وجود هیچ یافته علمی علت مشخصی را برای بهبود فرد پس از زالودرمانی و حجامت توصیه نکرده است. 
از طرف دیگر، خیلی از مطالعات انجام شده نشان می‌دهد تفاوت چندانی بین احوال بیمارانی که تحت حجامت و زالودرمانی قرار گرفته‌اند با سایر بیماران مبتلا به تنگی در کانال نخاع که از این درمان استفاده‌نکردن وجود ندارد. به همین دلیل طب نوین استفاده از چنین درمانی را توصیه نمی‌کند. بااین‌وجود ممکن است در موارد نادری برخی افراد با استفاده از این روش‌های درمانی بهبود نسبی پیدا کنند. در چنین مواردی بهتر است به پزشک متخصص طب سنتی مراجعه کنند تا از این روش درمانی برای بهبود عوارض ناخوشایند تنگی مجرای نخاعی بهره جویند.

طب سوزنی و ماساژدرمانی

به‌طورکلی استفاده از درمان‌های دستی مانند ماساژ و همچنین طب سنتی می‌تواند باعث بهبود عوارض ناخوشایند تنگی مجرای نخاعی کرد. این روش‌ها از گذشته مورداستفاده بوده‌اند و امروز نیز توسط متخصصان طب فیزیک و بعضاً طب سنتی برای بیمار متناسب با شرایطش توصیه می‌گردد. 
استفاده از ماساژدرمانی به علت اثری که بر روی شل‌شدن عضلات می‌گذارد می‌تواند منجر به بهبود گرفتگی عضلانی و کاهش فشار عصبی بر روی طناب نخاعی و اعصاب محیطی مرتبط شده و در نتیجه باعث بهبود عوارض ناخوشایند تنگی مجرای نخاعی گردد. از طرف دیگر طب سوزنی می‌تواند منجر به ریلکس شدن عضلات گردند که عموماً با انجام عمل ماساژ بهبود پیدا نمی‌کنند و کماکان در حالت انقباضی خود به سر می‌برد. 
نکته بسیار مهم این است که کلیه این روش‌ها می‌بایست توسط پزشک متخصص و فرد متبحر صورت‌پذیرند تا فرد دچار عوارض جانبی نشود. 

استفاده از کمربند طبی

کمربند طبی بیش از آنکه نقشی در درمان تنگی در کانال نخاع داشته باشد می‌تواند از بدتر شدن عوارض تنگی کانال نخاعی جلوگیری کند. ازاین‌جهت استفاده از آن نیازمند آن است که پزشک متخصص برای بیماران تجویز کند. 
کمربند طبی می‌بایست به‌صورت پیوسته برای فرد مورداستفاده قرار گیرد و دوره‌هایی در طول روز این کمربند باز گردد تا از کاهش حرکت و انعطاف‌پذیری رباط‌های بین ستون مهره‌ها جلوگیری گردد. به‌طورکلی استفاده درست و منطقی از کمربند طبی می‌تواند سرعت بهبودی را تسریع بخشد و میزان التهاب ایجاد شده در طناب نخاعی و عوارض تنگی کانال نخاعی را به‌شدت بهبود دهد.
 

سخن پایانی

در این مقاله به طور مفصل در مورد عوارض تنگی کانال نخاعی کمر و گردن صحبت شد. دانستیم که تنگ شدن کانال در درون نخاعی کمر و گردن یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها به‌ویژه در سنین بالای ۴۰ سال است. این بیماری در صورت عدم درمان می‌تواند با عوارض بسیار شدیدی همراه باشد که می‌تواند منجر به فلج شدن اندام فوقانی و تحتانی بیمار گردد. 
تنگی کانال نخاعی چه عوارضی دارد؟ تنگی کانال نخاعی نوعی بیماری ارتوپدی است که در اثر یک مشکل دیگر ایجاد می‌شود. معمولا فشار استخوان به اعصاب در اثر رشد استخوان و یا بیرون زدن دیسک ایجاد می‌شود. این بیماری می‌تواند علائمی مانند درد و تیرکشیدن ایجاد کند. گاهی با شدت گرفتن بیماری، علائمی مانند گزگز کردن دست و پا و عدم تعادل بدن پیدا می‌شود.
سؤال اینجاست که آیا تنگی کانال نخاع خطرناک است؟ بله درصورتی‌که به این عارضه بی‌توجهی شود و روش درمانی مناسبی انتخاب نشود، مشکلاتی همچون ناتوانی در انجام کارها، بی‌اختیاری ادرار و مدفوع، دردهای سیاتیک و… به وجود خواهد آمد. درصورتی‌که به این عارضه مبتلا شده‌اید حتماً هرچه سریع‌تر نسبت به درمان آن اقدام کنید؛ پزشکان متخصص درکلینیک ما با ارائه خدمات درمانی مناسب، روند بهبودی شما را سریع‌تر خواهند کرد.
تماس و اخذ نوبت ویزیت با پزشک متخصص
دکتر فرزاد مریخ بیات

جراح و متخصص ارتوپدی – جراحی های فوق تخصصی دست و زانو